สภา ตีนโต

ที่จริงใจผมอยากจะแยกกันไปคนละคันด้วยซ้ำ(คิดในใจ)แต่ผบ.ผมซิบอกว่าอิจฉาล่ะสี้!!!ก็ทำไงได้ก็คนมันร๊ากกานล้อเล่งหน้า

รูปเดี่ยวก็พอจะมีอยู่บ้างครับ

ได้เวลาขึ้นแล้วครับ...

อ้อลืมบอกช่วงทางขึ้น 3 กิโลแรกกำลังทำทางมีการบดอัดและเกรททางทำให้ขับสบายแต่ดันลืมถ่ายรูปให้ชมมัวแต่ตื่นเต้นอยู่คิดดูแล้วกันว่าตื่นเต้นขนาดไหนจนต้องลงไปล่ากระต่ายข้างทาง(โดนผบ.แอบถ่ายครับ)

ถึงช่วงระทึกจุดต่อไปคือลงไปล่องน้ำเล่นครับ...สงสารผบ.กลัวจะผ่านน้ำไปไม่ได้เลยไมได้ให้ลงไปถ่ายรูปให้ชม...ชมรถเพื่อนผมก่อนแล้วกันครับ

ผ่านสบายครับพอดีมีพี่ใจดีช่วยบอกไลด์ให้ครับต้องขอขอบคุณมานะที่นี้ครับ

มีเพื่อนร่วมทางด้วยครับพี่คู้นี้หน้ารักมากครับได้คุยกันตอนขอยู่ข้างบนพี่แกบอกว่ามาเป็นครั้งที่2ครั้งแรกพี่แกเป็น ตชด.เคยมาแล้ว

จุดระทึกสุดท้ายคือเนิน 1000 (ถ้าจำไม่ผิด)โชคดีตอนขึ้นไม่มีฝนตกเลยผ่านได้แบบสบายๆครับ...

ขึ้นไปถึงข้างบนก็เจอกับพี่ๆที่มาถึงก่อนเกือบไม่มีที่จอดรถและกางเต็นท์ถ้าขึ้นช้าอีกหน่อยเพราะตามมากอีกหลายคันเลยที่จำได้ก็มีกลุ่ม "ตนรักป่า"เอาคาริเบี้ยนขึ้นมา(ที่จำได้เพราะพีๆเค้าร้องเพลงก่อมทั้งคืนจนสว่างเลย)และเสียดายว่าจะไปถ่ายรูปกับพี่ๆเค้าแต่พิดพลาดทางเทคนิคนิดหน่อยครับ

ต้องรีบจัดที่พักเรียบร้อยเพราะเริ่มมีฝนตกมาบ้างแล้วครับ... ขอแก้ข่าวหน่อยที่ว่าไฮโซฯความจริงแล้วเพื่อนมันพาไปครับ...ตัวตนแท้ๆต้องการนอนแบบนี้ครับ

ที่พักหน้าที่ผมแต่เรื่องอาหารต้องคนนี้ครับแน่นอนเพิ่งรู้ว่ารถสูงๆมีประโยชน์ตอนนี้เอง(กันฝนครับ)ยังสงสัยว่ารถสูงหรือผบ.เป็นคนแคระ

ต้องลงบันทึกหรือป่าวครับ 1ขวบ 2เดือนพิชิดเขากระโจม... ขอบอกว่าไปมาเกือบทั่วทั้ง พะเนินทุ่ง เพรชบูรณ์ ภาคเหนืออีกหลายที่ครับ...พ่อมันบอกว่าลูกจะได้มีภูมิแต่ตากะยายสิครับบ่นหูดับทุกที

เมนูคืนนี้ครับ ต้มยำปลากระป๋อง ลาบหมู ไข้เจียวหมูสับ ส่วนแหมกระดูกหมูกับปลาช่อนซื้มมาจากข้างล่างครับ... ไม่อร่อยก็ต้องอร่อยครับฝีมือผบ.ไม่งั้นเจอเททิ้งแน่ๆ

เสียดายครับที่ผิดพลาดทางเทคนิคนิดหน่อยคือเตรียมที่ชาร์ทแบทแบบแปลงไฟรถเป็นไฟบ้านมาแต่ดันใช้ไม่ได้แย่เลยกะว่าขากลับจะถ่ายตอนลงสะหน่อยดีที่โทรศัพท์แบตไม่หมดไม่งันอดรูปสำคัญ

ขาลงมีเหตุการณ์ไม่คาดฝันครับมีฟอจูนเนอร์คันที่เห็นในคำตอบที่ 30 เกิดพลิกคว่ำตอนลงครับคือรถพี่เค้าเดิมๆทุกอย่างแล้วตอนกลางคืนฝนตกเกือบทั้งคืนตอนลงพี่เค้าไปปีนล่องเลยพลิกคว่ำตั้ง 2 ตลบโชคดีที่ไม่มีใครได้รับบาดเจ็บและก็ได้พี่หลายคนลงไปช่วยกันกู้รถจนลงมาได้...ส่วนผมก็ได้อนิสงไปด้วยคือพี่ๆเข้าช่วยบอกไลด์ให้ไม่งั้นคงแย่เหมือนกัน(มือใหม่ครับ)เพิ่งได้ออกไปลุยจริงๆครั้งแรกก็ประทับใจในน้ำใจของชาวออฟโร๊ดเลยครับไม่เคยทิ้งกันจริงๆทั้งแนะนำทั้งช่วยเหลือกันตลอดทาง...พอลงมาถึงจุดพักรถพี่ๆก็ได้ข่าวว่ามีรถตกเหวข้างทางก็รีบกลับขึ้นไปช่วยอีกโดยไม่รีรอขอคารวะในความมีน้ำใจครับ...ยังเสียดายที่กล้องใช้ไม่ได้ไม่งั้นได้เห็นหน้าพวกพี่ๆทีน้ำใจงามและขอแสดงความเสียใจกับพี่ที่เกิดอุบัติเหตุทั้งสองครับแต่ผมรู้สึกว่าผมโชคดีที่เกิดเป็นคนไทยที่มีคนไทยไม่เคยแล้งน้ำใจครับ...

เพราะความมีน้ำใจเนี่ยแหละครับ ทำให้ผมชอบการขับรถ แนว ออฟโรด แบบนี้ครับ มิตรภาพไร้พรหมแดน ครับ

เนิน 1000 สมัยเมื่อ 5-6 ปีก่อนรถใหญ่หมดสิทธ์เลย ขนาดเจ้าซูยังกระโดดไป กว่าจะถึงหัวใจแทบวาย สมัยนี้ซู ยาง All ยังขึ้นได้ แต่ตอนลงนี้เสียวกว่า (ยิ่งฝนตก) อย่างที่ฟอจูนเนอร์พลิก น่าจะไม่วิ่งลงร่อง เพราะรถเดิมกลัวใต้ท้องจะขูด เลยทำให้ล้อหลังแซงล้อหน้า และคว่ำได้ครับ ใครเที่ยวบ่อยประสบการณ์มันสอนครับคุณหนุ่ย คำตอบที่ 34 มุมมหานิยม ใครไม่ได้ถ่ายถือว่ามาไม่ถึงครับ